ഞാന്‍, നിന്റെ
വെളുത്ത പുറം ചുമരില്‍
എഴുതിയ ജീവിതം
കരികൊണ്ട്‌,
അലസമായി.ദു:ഖം,
സന്തോഷംഉന്മാദം, രതി,
ഇടയ്‌ക്കെപ്പൊഴോ വന്ന
വസന്തം.
എല്ലാം കറുപ്പ്‌.
ഇടയ്‌ക്കെപ്പൊഴോഒരു
കറുത്ത റോസാപ്പൂ.
പൊതുവഴിയിലെ
ചുമരായതിനാല്
വഴിപോക്കരുടെ വക
നഗ്നത.
കുട്ടികള്‍ക്ക്‌ കറുത്ത മരം.
എല്ലാം കറുപ്പ്‌.
അവടെ ഞാന്‍
കറുത്ത വരയും കുറിയും.
മഴയില്‍ ഒലിച്ച്‌
എങ്കിലും ജീവിച്ചു.
ഇന്ന്‌,
പുത്തന്‍ കൂറ്റുകാ
ര്‍വാങ്ങിയ നിന്റെ ചുമര്‍.
വെളുത്ത്‌,
സിനിമാ പോസ്‌റ്റര്‍,
നോട്ടീസ്‌, പിന്നെകുറേ
മുറുക്കാന്‍ തുപ്പലുകള്‍,
ചെളി.
പിന്നീടൊരിക്കല്‍
അടര്‍ന്ന വെളുപ്പിനുള്ളിനിന്ന്‌
ഞാന്‍ വരയും കുറിയുമായി....
Saturday, July 11, 2009
Subscribe to:
Posts (Atom)